Roland Maze był współodkrywcą wielkich pęków atmosferycznych. Aparatura, jaką zbudował na dachu Ecole Normale Superieure w Paryżu pozwoliła na zaobserwowanie jednoczesnych rejestracji cząstek wysokich energii przez dwa odległe (~30 m) detektory. Jego nazwisko widniało obok nazwiska Pierra Augera w nagłówkach pierwszych prac z roku 1938 donoszących o odkryciu promieniowania o niewyobrażalnie wielkich (jak na tamte czasy) energiach dochodzącego do nas z kosmosu.
W początkach lat pięćdziesiątych, gdy w Łodzi powstawał ośrodek fizyki promieniowania kosmicznego, Maze ściśle współpracował z fizykami łódzkimi. Trudno dziś ocenić jego wkład w powstanie i pierwsze naukowe sukcesy łódzkiej grupy. Był wspólnie z (m.in.) Aleksandrem Zawadzkim, Juliuszem Hibnerem, Jerzym Gawinem, Jerzym Wdowczykiem autorem wielu publikacji, które ugruntowały pozycje Łodzi wśród znaczacych ośrodków uprawiających fizykę najwyższych energii na świecie.
